انسان نئاندرتال

اگرچه کشف استخوان های انسان- مانند در سال ۱۸۵۶ در غاری در دره نئاندرتال در نزدیکی دوسلدورف آلمان ،  در ابتدا چندان مورد توجه قرار نگرفت ؛ اما در نهایت نحوه نگرش ما انسان ها به خودمان را متحول کرد.

از لحاظ اجتماعی این گونه اکتشافات علمی اوایل قرن نوزدهم برای جامعه غرب که به روایت انجیلی داستان آفرینش پایبند بود، بسیار نگران کننده بود. در کنار فسیل‌های انسان‌های نئاندرتال معمولا ابزار سنگی و استخوان های حیوانات منقرض شده عصر یخبندان مانند ماموت ها، گوزن‌های غول‌پیکر و کرگدن‌های پُر مو نیز یافت می‌شد. قدمت انسان نئاندرتال بَسی بیشتر از آن بود که قبلا (مطابق آیات کتب عهد قدیم و جدید ) برآورد شده بود؛ و خصوصیات فیزیکی آن‌ها با  انسان خردمند[1] که ما انسان‌های امروزین هستیم تفاوت هایی داشت. هرمان شافهاوزن آناتومیست آلمانی اولین توصیفات را از انسان‌های نئاندرتال ثبت کرده است. خطوط ابروی آن ها برجسته تر  و استخوان‌های خمیده  آن ها بسی ضخیم تر از انسان امروزین بود و آن ها را متعلق به اقوام بَربَر و وحشی که  قبل از رومیان می‌زیستند، دانست. اما تا سال ۱۸۶۳ طول کشید تا هویت صحیح نئاندرتال ها مشخص شود. آن ها در واقع گونه منقرض شده ای از انسان ها بودند. ویلیام کینگ استاد زمین شناسی دانشگاه گالوی[2] در ایرلند ، این گونه را  انسان‌های نئاندرتال[3] نامید و برای اولین بار نشان داده شد که نئاندرتال‌ها، گونه‌ای انسانی منقرض شده و از  اقوام انسان  خردمند امروزین بوده‌اند.

امروزه می‌دانیم‌که نئاندرتال‌ها در گستره اُروپا از ولز تا جبل الطارق و به طرف شرق تا قفقاز نَشو و  نما کرده و زندگی می‌کردند. آن‌ها خود از اقوام دیرینه‌تر انسانی به نام انسان هایدلبرگ  که بیش از ۲۰۰۰۰۰ سال قبل می‌زیستند فرگشت یافته، و از نوسانات گسترده آب و هوایی عصر چهارم یخبندان جان به در بُرده بودند؛ تا این که در نهایت در ۲۸۰۰۰ سال قبل منقرض شدند. در ۱۲۰۰۰ سال آخر دوران نئاندرتال‌ها بود که سر زمین‌های آن‌ها مورد دست اندازی انسان‌های خردمند قرار گرفت. انسان‌های خردمند حدود ۱۵۰۰۰۰ سال قبل از آفریقا خارج شدند و با وجود همپوشانی که با نئاندرتال‌ها پیدا کردند، تا کنون شواهدی از درهم آمیختگی نژادی بین این دو گونه انسان ها با توجه به آنالیز دی اِن اِی شان ، به دست نیامده است.

[1] Homo Sapiens

[2] Galway university

[3] Homo neanderthalensis