کشف آدرنالین

کشف آدرنالین از اهمیت خاصی برخوردار است، زیرا اولین هورمون آندوکرین (ترشح شده از غدد درون ریز) است که استخراج و تولید آزمایشگاهی شد و به این ترتیب دانش هورمون‌شناسی[1] بنیان‌گذاری گردید. هورمون‌ها پیام آورانی[2] هستند که از غدد درون ریز ترشح شده و با گردش خون به سراسر بدن منتقل می‌شوند و سلول‌های خاصی را در بافت های مختلف مورد اثر قرار می‌دهند.

آدرنالین سرعت متابولیسم بدن را بالا می‌برد و انسان را برای فعالیت‌های چالش برانگیز مثل حمله و دفاع[3] آماده می‌کند. ابتدا در ۱۸۹۳ جرج آلیور فیزیولوژیست بریتانیایی خواص سیستمی آدرنالین را مورد مطالعه قرار داد. او عصاره غده آدرنال (فوق کلیوی) را به پسرش خوراند و مشاهده کرد که قطر مردمک او زیادتر  شد و ضربان قلبش افزایش یافت. سپس ادوارد شارپی شِیفر فیزیولوژیست  بریتانیایی با تزریق عصاره غده فوق کلیوی به سگ، به مشاهدات مشابهی دست یافت. همچنین این هورمون با تغییر دادن قطر شریان‌ها[4] باعث افزایش جریان خون عضلات بدن گردید. در سال ۱۸۹۵ ناپلئون سایبِلسکی فیزیولوژیست لهستانی توانست آدرنالین را از قسمت مرکزی غده فوق کلیوی استخراج کند. در ۱۹۰۱ جوکیچی تاکامین دانشمند ژاپنی آدرنالین را تخلیص[5] کرد و با ثبت کردن آن ثروت زیادی به دست آورد.

امروزه آدرنالین کاربرد های مختلف درمانی در بیماری های قلبی، مراقبت‌های زایمانی، درمان آلرژی‌ها و کنترل خونریزی دارد. این هورمون عمدتا در زمان استرس ترشح می‌شود و توان بدن را برای مقابله با شرایط استرس‌زا افزایش می‌دهد.

#موسسه مردم نهاد ترویج دانش فخرسپهر

[1] Endocrinology

[2] Messenger

[3] Fight and Flight

[4] Arterioles

[5] Purify